Ποντιακά παράδας

Ποντιακά παράδας .
Ο παράς, δεν ξέρω πού πάει και χώνεται, 

και δε βγαίνει στο μεϊντάνι …

Οψέ καλά εζήναμε
οσήμερον ντ’ εφτάμε;
Εσέβε ‘μας έναν βούϊ βούϊ
για τον κρεμόν θα πάμε.

Εϊ κιτί κόσμε, έρημε,
πόσα κι άλλο θα σύρεις;
Τα χρέητα σ’ ‘ς σο κιντίν απάν
σύρνε ‘ς σο κατωθύρ’ ι σ’

Τον βίο σ’ τέρ’ κι ωρίασον,
ποίσον τη λογαρίαν
τα καλοσύνιας, ντ’ είδαμε,
θ’ εβγάλν’ ας’ σα μυτία.

Ο κόσμον, ο χιλιάκλερον
‘ς σον κόλον παίρ’ νεφέσ’,
εχάσεν τη σειράν αθες ,
τη κουβαρί το έχ’.

Και τα παιδία, τ’ άχαρα
‘κ’ εξέρνε, ντο ν’ εφτάνε,
απές να στέκ’νε ‘κ’ επορούν
και ν έξ’ κακοπεράν’νε.

‘Πέραν τη στράταν, το μακρύν,
ντο πάει’ς σην ξενητίαν
σύρνε οπίς μαύρον λιθάρ’
‘ς σ’ εμάς αφήν’νε υείαν
.
Έρθεν η ώρα, τ’ άκλερον,
εμείς πα να πονούμε.
‘ς σα έργατά μουν νε κερέν
ολίγον να πληρούμες

του Μωυσιάδη Παναγιώτη

http://e-ptolemeos.gr/