Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ

ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ

Ειναι φορες που σκεφτικος καθομαι στην παραγκα

κι ο νους τρεχει ολοταχως σ’ οσες φορανε τάγκα

πως γινεται τον κωλο τους να ντυνουν μ’ εναν σπαγκο,

πως δεν τις κοβει το σκοινι σαν καθονται στον παγκο

ή ακομα και σε καναπε αν ειναι καθισμενη

καποια κυρια, το σκοινι στον κωλο της δεν μπαινει?

Μυστηρια πραγματα δεν ξερω τι να πω

εδω η χλαμυδα εμενανε μου μπηκε στον πωπο

Σ΄αυτο μου το ερωτημα, σ’ αυτην την απορια

θαθελα να μου ελυνε εδω καποια κυρια.

Άκουσε φίλε Ισίδωρε, μου φαίνεσαι λιγούρης

μην είσαι και κωλόγερος, μην είσαι και μπακούρης;

Βλέπεις και ξερογλύφεσαι, θαρρώ τα κοριτσάκια

κι όλο φαντασιώνεσαι κορδονοκωλαράκια.

Εσύ κοίτα το πράμα σου, που είναι συνέχεια κάτω

πήγαινε για πιο σφιχτό, μα έμεινε μελάτο.

Άσε λοιπόν τις κοπελιές να βάζουν ό,τι θέλουν

τις όποιες απορίες σου, στιγμή να μην τις μέλουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου