πριν την καβαλήσουμε, την χαϊδεύουμε πρώτα

Ο παπάς του χωριού ορεγόταν την νταρντανα γυναίκα ενός χωριάτη που’μενε στο δρόμο του.
Πιάνει το λοιπόν σχέσεις μαζί του, αρχίζει και μπαινοβγαίνει σπίτι του.
Κάποια στιγμή, φεύγει ο χωριάτης να πάει στη ζωοπανηγυρη, μένει η γυναίκα μόνη της. Λέει ο παπάς “Τώρα θα πάω να την ξεμοναχιάσω.”
Πηγαίνει στο σπίτι της, την βρίσκει μόνη της, σκυμμένη πάνω απο το σκαφίδι να ζυμώνει,
σηκώνει το ράσο και πάει να της σηκώσει τη φουστάνα.
Τον καταλαβαίνει αυτή και για να μην τα πολυλογούμε τον αρχίζει με τα κουζινικά και με τους πλάστες,
που σε πονεί και που σε σφάζει. Του αλατιού τον έκανε τον παπά. Γυρνάει ο παπάς σε μαύρο χάλι στο σπίτι του.
Την άλλη μέρα, γυρνά ο χωριάτης σπίτι του. Εκεί που ξεφόρτωνε με τη γυναίκα του, να σου κι ο παπάς να σέρνεται προς την εκκλησία.
“Παπά μου, τι έπαθες;” ρωτάει ο χωριάτης
“Άφησε τέκνον μου, που να στα λέω. Πήγα χτές να καβαλήσω μια φοράδα αλλά ήταν άγρια, με πέταξε κάτω και με τάραξε στις κλωτσιές.”
“Ε, παπά μου,” λέει η χωριάτισσα, “τη φοράδα πριν την καβαλήσουμε, την χαϊδεύουμε πρώτα, της λέμε κι έναν καλό λόγο…”


TAXIDIOTHS