ΠΑΟΚΤΖΗΣ

ΠΑΟΚΤΖΗΣ


Δύο παοκτζήδες περπατούν στο δρόμο και συναντούν ένα φίλο τους.
-Ρε συ Γιώργο, του λένε, που χάθηκες τόσο καιρό;
-Ε να, είχα δουλειές.
-Μα εσύ ούτε από τον σύνδεσμο δεν περνάς πια. Τι συμβαίνει;
-Ξέρετε, να, είμαι ερωτευμένος...
-Ερωτευμένος;;; Και οι εκδρομές που κάναμε μαζί στην Αθήνα, η Τούμπα, τα συνθήματα, τα ντου, η Παοκάρα μας, πού πήγαν όλ' αυτά;
-Παιδιά, ειλικρινά, είμαι πολύ ερωτευμένος. Βλέπω ηλιοβασίλεμα και κλαίω. Μυρίζω λουλούδι και αναστενάζω. Για να καταλάβετε πόσο πολύ είμαι ερωτευμένος, σας λέω ότι κάθομαι και γράφω ποιήματα!
-Ποιήματα; Εσύ ο ποιό τρελλαμένος παοκζής;;;
-Ναι σας λέω. Τώρα μόλις τελείωσα ένα. Ακούστε το:
"Το πρόσωπό σου είναι σαν κρίνο
από το μάτι σου το δάκρυ πίνω
όλη η φύση ανθίζει για μας
γ@####αι ο Θρύλος κι ο Πειραιάς..."